Fotografia ilustracją wiersza- tak brzmiał temat (kategoria fotograficzna) w XX Ogólnopolskim Konkursie Herbertowskim w ZSO nr 5 w Lublinie. Laureatami konkursu (kategoria szkoły podstawowej) zostali nasi uczniowie: Paweł Gapski – II miejsce; wyróżnienia: Dominik Jacaka i Mateusz Pazur.

Nagrodzeni: Paweł Gapski – Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnych im.Prof. Zofii Sękowskiej w Lublinie; Kalina Kaczanowska – Szkoła Podstawowa nr 44 w ZSO nr 4 im. Orląt Lwowskich w Lublinie; Magdalena Pawłowska – Bielskie Centrum Kultury, Biała Podlaska; Diana Smorga – Szkoła Podstawowa nr 44 w ZSO nr 4 im. Orląt Lwowskich w Lublinie.

Wyróżnieni: Dominik Jacak – Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnych im.Prof. Zofii Sękowskiej w Lublinie; Daniel Kuśnierz – Szkoła Podstawowa nr 44 w ZSO nr 4 im. Orląt Lwowskich w Lublinie; Mateusz Pazur – Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnych im.Prof. Zofii Sękowskiej w Lublinie.

Uczniowie podczas dwóch plenerów miejskich z instruktorką Renatą Łęczyńską, po zapoznaniu się z wierszami Herberta, szukali tematów na fotografie. Wszystkie zdjęcia chłopcy zrobili śledząc mroczne zaułki i podwórka Starego Miasta. Foto do wiersza Z.Herberta „Podróż”, jeżeli wybierasz się w podróż, niech to będzie podróż długa…po omacku, żebyś nie tylko oczami, ale także dotykiem poznał szorstkość ziemi i całą skórą zmierzył się ze światem”…Paweł Gapski

Dominik Jacak i Mateusz Pazur wykonali zdjęcia do wierszy Herberta: „Domy przedmieścia, „Dionizosi, „Nadzy bogowie bez symboli”, „Charon i pies”.

Inspiracje fotograficzne: „Domy przedmieścia o podkrążonych oknach                                                                                       domy kaszlące cicho                                                                                                                                                                                                     dreszcze tynku                                                                                                                                                                                                                 domy o rzadkich włosach                                                                                                                                                                                         chorej cerze                                                                                                                                                                                                                       tylko kominy marzą                                                                                                                                                                                                       domy przedmieścia o zapadniętych skroniach                                                                                                                                             domy żujące skórkę chleba                                                                                                                                                                                       których schody są palmą kurzu                                                                                                                                                                             zajazdy nieszczęścia                                                                                                                                                                                                     domy które nigdy nie były w teatrze…”

Czarnofigurowe dzieło Estekiasa – Z.Herbert

„Dokąd płynie Dionizos przez morze czerwone jak  wino                                                                                                                       Ku jakim wyspom wędruje pod znakiem winorośli                                                                                                                                     Spity winem nic nie wie – więc my także nie wiemy                                                                                                                                   Dokąd płynie prądami z dnia bukowego łódź lotna”.                                                                                                                                 „Czeka nad brzegiem wielkiej  i powolnej rzeki                                                                                                                                            na drugim Charon                                                                                                                                                                                                          żeby choć księżyc                                                                                                                                                                                                            albo wycie psa”.