Witamy w teatrze „Rekwizyt”
Praca aktora wymaga talentu i wielu umiejętności takich jak:
poprawna wymowa, dykcja, właściwa intonacja wypowiadanego tekstu. Umiejętności te przydadzą się wszystkim w szkole, później w pracy zawodowej, bo ułatwi to wam komunikację społeczną.
Także warto ćwiczyć !!!

U osób pracujących głosem niezwykle ważna jest odpowiednia higiena głosu. Ogromne znaczenie mają właściwe warunki panujące w miejscu pracy. Optymalna temperatura powietrza wynosi 18–21°C, wilgotność względna 60–70%, a poziom hałasu nie powinien przekraczać 40 dB.
Pomieszczenia, w których pracujemy powinny być regularnie wietrzone i odkurzane. W trakcie pracy trzeba również pamiętać o odpowiednim nawodnieniu. Pijmy wodę.

Podstawowe ćwiczenia oddechowe
Ćwiczenia oddechowe mają przede wszystkim za zadanie wyćwiczenie oddychania przeponowego.
Ćwiczenia wykonujemy w pozycji leżącej.
Ćwiczenie pierwsze: kładziemy się na plecach na twardym podłożu. Jedną dłoń układamy w górnej części klatki piersiowej (na mostku), a drugą w górnej części brzucha. Wykonujemy wdech przez nos i wydech powietrza przez usta, ćwiczenie powtarzamy kilkakrotnie. Następnie wykonujemy szybki wdech ustami i nosem, tak żeby powietrze doszło do najniższych pięter klatki piersiowej. Staramy się zatrzymać powietrze przez chwilę w płucach, napinając mięśnie brzucha. Wolno wydychamy powietrze przez usta.
Ćwiczenie drugie: również układamy się na plecach, ale dodatkowo na brzuchu kładziemy średniej wielkości książkę. Unosimy książkę poprzez wdech powietrza nosem i ustami. Zatrzymujemy przez 2 sekundy książkę w najwyższym punkcie uniesienia. Wykonujemy wydech, książka powinna płynnie opadać. Powtarzamy ćwiczenie, wymawiając podczas wydechu głoskę sss… lub fff…
Dalsze ćwiczenia będziemy wykonywać, stojąc przed lustrem z lekko rozstawionymi nogami.
Pierwsze ćwiczenie : obejmujemy dłońmi boki klatki piersiowej, tak, żeby kciuk skierowany był do tyłu. Wykonujemy pełny, szybki wdech nosem i ustami. Napinamy mięśnie brzucha, przez moment przytrzymujemy powietrze w klatce piersiowej, a następnie wolno i równomiernie wykonujemy wydech. Ćwiczenie powtarzamy, wymawiając podczas wydechu
Ćwiczenie drugie: stoimy w lekkim rozkroku, ręce wzdłuż tułowia. Wykonujemy szybki wdech, równocześnie unosząc ramiona w bok. Opuszczając ramiona, wypuszczamy powoli powietrze, robiąc w tym czasie kilka pauz.

Podstawowe ćwiczenia fonacyjne
 Wszystkie ćwiczenia warto wykonywać przed lustrem, co pozwoli na kontrolę prawidłowej postawy ciała.
Ćwiczenie pierwsze: stajemy w lekkim rozkroku, wykonujemy pełny wdech, zatrzymujemy na chwilę powietrze, a następnie wykonujemy wolny wydech, wymawiając jednocześnie głoskę aaa… Powtarzamy ćwiczenie, wymawiając inne samogłoski. Wykonujemy ćwiczenie ponownie, tym razem na wydechu, wymawiając połączone samogłoski aaoouuaaoouu…
Ćwiczenie drugie: stojąc w lekkim rozkroku, wykonujemy pełny wdech, a na wydechu wymawiamy głoskę mmm… Staramy się, aby mruczenie było wykonane na tym samym poziomie głośności. Teraz powtarzamy ćwiczenie, na wydechu wymawiamy głoskę m z samogłoskami np. mmmaaammm… Modyfikujemy ćwiczenie, stojąc w rozkroku kładziemy dłoń na czubku głowy i wymawiamy głoskę mmm… tak, żeby czuć pod dłonią wibracje.

 Podstawowe ćwiczenia artykulacyjne
Za prawidłową artykulacje odpowiedzialne są: wargi, żuchwa, język oraz podniebienie miękkie.

Ćwiczenia dotyczące języka:
dotykamy językiem na przemian wargi górnej i dolnej, następnie wykonujemy ruch oblizywania się, a na koniec wymawiamy: ddd, czczcz, lll, lilili, lululu, lelele, ńńń, kikekakoku.

Ćwiczenia dotyczące warg:
wykonujemy ruchy napinania i rozluźniania warg, a następnie wymawiamy au, oa, ui.

Ćwiczenia dotyczące podniebienie miękkiego:
staramy się unosić podniebienie miękkie, wyobrażając sobie ziewanie lub śmiech z otwartymi ustami.

Ćwiczenia dotyczące żuchwy:
wykonujemy ruchy żuchwą na boki, przy zamkniętych ustach obniżamy żuchwę.

Teraz poćwiczymy naszą dykcję.
Posłużą nam do tego śmieszne wierszyki.
Postaraj się wymawiać je najdokładniej jak potrafisz.

Szczeniak
W gąszczu szczawiu we Wrzeszczu
klaszczą kleszcze na deszczu,
szepcze szczygieł w szczelinie,
szczeka szczeniak w Szczuczynie,
piszczy pszczoła pod Pszczyną,
świszcze świerszcz pod leszczyną,
a trzy pliszki i liszka
taszczą płaszcze w Szypliszkach.

Trznadle
W krzakach rzekł do trznadla trznadel:
– Możesz mi pożyczyć szpadel?
Muszę nim przetrzebić chaszcze,
bo w nich straszą straszne paszcze.
Odrzekł na to drugi trznadel:
– Niepotrzebny, trznadlu, szpadel!
Gdy wytrzeszczysz oczy w chaszczach,
z krzykiem pierzchnie każda paszcza!

Żaba
Żółta żaba żarła żur,
piórnik porósł mnóstwem piór.
Halo, Hela, w hucie huk
Żółw ma czwórkę krótkich nóg

Huczek
Hasał huczek z tłuczkiem wnuczka
i niechcący huknął żuczka.
– Ale heca… – wnuczek mruknął
i z hurkotem w hełm się stuknął.
Leży żuczek, leży wnuczek,
a pomiędzy nimi tłuczek.
Stąd dla huczka jest nauczka
by nie hasać z tłuczkiem wnuczka.

Wieprz
Nie pieprz, Pietrze, pieprzem wieprza,
Wtedy szynka będzie lepsza.”
“Właśnie po to wieprza pieprzę,
Żeby mięso było lepsze.”
“Ależ będzie gorsze, Pietrze,
Kiedy w wieprza pieprz się wetrze!”
Tak się sprzecza Piotr z Piotrową,
Wreszcie posłał po teściową.
Ta aż w boki się podeprze:
“Wieprza pieprzysz, Pietrze, pieprzem?
Przecież, wie to każdy kiep, że
Wieprze są bez pieprzu lepsze!”

Szczebrzeszyn
Trzynastego, w Szczebrzeszynie
chrząszcz się zaczął tarzać w trzcinie.
Wszczęli wrzask Szczebrzeszynianie:
– Cóż ma znaczyć to tarzanie?!
Wezwać trzeba by lekarza,
zamiast brzmieć, ten chrząszcz się tarza!
Wszak Szczebrzeszyn z tego słynie,
że w nim zawsze chrząszcz BRZMI w trzcinie!
A chrząszcz odrzekł nie zmieszany:
– Przyszedł wreszcie czas na zmiany!
Drzewiej chrząszcze w trzcinie brzmiały,
teraz będą się tarzały.”

Muszka
Mała muszka spod Łopuszki
chciała mieć różowe nóżki
– różdżką nóżki czarowała,
lecz wciąż nóżki czarne miała.
– Po cóż czary, moja muszko?
Ruszże móżdżkiem, a nie różdżką!
Wyrzuć wreszcie różdżkę wróżki
i unurzaj w różu nóżki!

Podobne wierszyki do ćwiczeń dykcji i wyraźniej mowy znajdziecie w literaturze  – „Sto wierszyków atrakcyjnych do ćwiczeń dykcyjnych” autorstwa Elżbiety i Witolda Szwajkowskich.