Historia pszczelarstwa jest nierozerwalnie związana z historią ludzkości. Ludzie od zarania dziejów żyli z pszczołami. Początkowo traktowali je jako istoty nie z tego świata, dopiero później podjęli próby ich udomawiania.

Pierwsze pisane źródła dotyczące pszczół pochodzą ze starożytności (pisał o nich w swoich dziełach między innymi Arystoteles), ich historia jest w rzeczywistości dużo dłuższa. Najstarsze do tej pory odkryte skamieliny pszczół mają 15 milionów lat…Jest to dowód na to, że już kilkanaście tysięcy lat temu pszczoły i ludzie żyli bardzo blisko obok siebie. W starożytności pszczoły były otaczane prawdziwym kultem. Traktowano je jako wysłanniczki bogów, a produkowany przez nie miód miał być środkiem na nieśmiertelność. Dlatego w wielu dawnych kulturach smarowano zmarłych miodem lub chowano razem z garncami pełnymi złocistego płynu.
 Patronem pszczół i pszczelarzy, święty Ambroży z Mediolanu. Przez większą część swojego życia był biskupem, który odznaczał się szczególnymi, jak na czasy w których żył (IV wiek n.e.) cechami. Podobno fakt, że będzie kimś wielkim, przewidziano już w jego dzieciństwie. Gdy święty Ambroży był dzieckiem, przyleciały do niego pszczoły i wleciały prosto w jego usta. O dziwo, nie zrobiły mu żadnej krzywdy ani nie zaczęły żądlić – po kilku chwilach wyleciały i wzbiły się ku niebu. Był to podobno wielki znak – skoro pszczoły, otoczone czcią i kultem nie zrobiły dziecku żadnej krzywdy, mógł z niego wyrosnąć tylko naprawdę wielki człowiek.

Miód jest naturalnym produktem spożywczym, którego właściwości w medycynie i kosmetyce wykorzystywane są od wieków.
Miód w starożytności był używany jako składnik maści. Antyczni Grecy uważali, że miód daje im siłę, zdrowie oraz długowieczność. Kleopatra pielęgnowała swoją urodę, zażywając kąpieli w kozim mleku i miodzie. Miód stosowano jako lek, produkt do słodzenia oraz wytwarzania napojów alkoholowych. Obecnie w kosmetyce oraz farmakologii powraca się do właściwości miodu pszczelego.
Kalorie w miodzie – w 100 gramach miodu znaleźć można około 304 kalorii. Choć prawdziwy miód ma sporo kalorii, to jednak jest słodszy. W praktyce oznacza to, że można go użyć mniej. Ponadto ilość kalorii w miodzie nie powinna nikogo odstraszać od tego produktu, ponieważ jest on ceniony głównie za właściwości zdrowotne. Warto więc mimo wszystko zastąpić cukier miodem.
Właściwości miodu – naturalny miód zawiera dużo cukrów redukujących, głównie fruktozę i glukozę, w mniejszej ilości sacharozę. Dzięki temu właściwości miodu mogą zostać wykorzystane w leczeniu cukrzycy. Organizm diabetyków łatwo przyswaja fruktozę. Warto wspomnieć, że właściwości miodu hamują powstawanie próchnicy. Streptococcus mutans, paciorkowiec odpowiadający za rozwój  próchnicy, jest zatrzymywany przez nadtlenek wodoru znajdujący się w miodzie naturalnym. Zawarte w naturalnym miodzie właściwości sprawiają, że szybko i łatwo przenika on przez skórę, dostarczając jej jednocześnie glukozy i substancji energetycznych.
Nasze babcie radziły smarować rany miodem i miały rację. Okazuje się bowiem, że dzięki swoim właściwościom miód przyspiesza oczyszczanie ran, a także wykazuje właściwości przeciwbólowe, przeciwzapalne i odnawiające. Prawdziwym miodem należy obłożyć szczególnie rany ropiejące i powstałe na skutek oparzeń. Dzięki temu ropna wydzielina szybciej zostanie usunięta, a drobnoustroje chorobotwórcze zniszczone. Prawdziwy miód chroni przed powstaniem pęcherzy i blizn  pooparzeniowych.
Naturalny miód ma szerokie zastosowanie w zapobieganiu i leczeniu schorzeń układu oddechowego. Działa przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, wykrztuśnie, uodparniająco oraz przeciwalergicznie. Udowodniono, że spożywanie miodu zwiększa odporność organizmu i chroni układ oddechowy przed rozwojem zakażenia, zaleca się w leczeniu kaszlu, chrypki, zapalenia gardła, suchości w gardle, kataru, dreszczy, podwyższonej temperatury i zapalenia zatok. Prawdziwy miód ma właściwości zmniejszające szkodliwe działanie używek, takich jak kawa, herbata, tytoń i alkohol, działa oczyszczająco na organizm,  może być pomocniczo zastosowany w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, w zapaleniu i stanach kurczowych jelit, w nieżytach żołądka, skraca czas trwania biegunek, łagodzi skutki stresu, pobudza trawienie i likwiduje zaparcia.
Miód korzystnie wpływa na różne schorzenia układu krążenia. Glukoza zawarta w miodzie dostarcza sercu niezbędną energię, fruktoza zostaje zmagazynowana w wątrobie i jest zapasem energetycznym dla organizmu. Spożywanie miodu pozytywnie wpływa na pracę serca. Prawdziwy miód polepsza krążenie krwi i obniża ciśnienie. Miód wykorzystuje się także w leczeniu nerwicy naczyniowej serca, choroby wieńcowej oraz zespołu płucno-sercowego.
Miód działa moczopędnie, dlatego jest pomocniczo wykorzystywany w chorobach układu moczowego, jak ostre i przewlekłe zapalenie nerek, pęcherza moczowego, miedniczek nerkowych, kamica nerkowa oraz kamica pęcherza moczowego. Miód zapobiega powstawaniu złogów i zmniejsza obrzęki spowodowane niewydolnością nerek.
Do właściwości miodu prawdziwego należy działanie uspokajające. Miód poprawia samopoczucie i nastrój, jest stosowany przy nerwicach, apatii, bezsenności, nadpobudliwości i wyczerpaniu nerwowym. Miód może być używany w chorobach skóry i ranach. Przyśpiesza gojenie się owrzodzeń, ran, oparzeń.  Chroni chore miejsca przed szkodliwymi bakteriami. Ma także właściwości przeciwbólowe.
Rodzaje miodu. Na rynku znajdziemy wiele różnych miodów. Różnią się nie tylko nazwą, ale także działaniem i przede wszystkim składem. Jaki miód jest najdroższy? Jaki miód jest najczęściej stosowany w chorobach układu oddechowego? Który miód ma wiele witamin, magnezu i żelaza?
Miód manuka – jest jednym z droższych na rynku. Jednak w ostatnim czasie o miodzie manuka stało się bardzo głośno, są regionalnym produktem w Nowej Zelandii, zawdzięczają swoje właściwości obecności aktywnego składnika o nazwie Methylglyoxal (tzw. MGO). To właśnie dzięki niemu miody manuka posiadają swoje cudowne właściwości.
Miód spadziowy jest produkowany ze spadzi. Najczęściej miód spadziowy jest stosowany w chorobach układu oddechowego.
Miód gryczany jest bardzo charakterystyczny. Już nasze babcie korzystały z prozdrowotnych właściwości miodu gryczanego. Miód gryczany ma kolor mocnej herbaty i charakterystyczny kwaśny smak, który nie każdemu odpowiada,  ma właściwości wzmacniające naczynia krwionośne. Takie działanie miód gryczany zawdzięcza zawartości rutyny, ma również dużo magnezu, żelaza oraz witamin.
Miód rzepakowy ma charakterystyczny zapach. Ponadto miód rzepakowy bardzo szybko ulega krystalizacji, przez co staje się jasny i kremowy.
Miód z mniszka można zrobić samemu w domu. Jest on bardzo zdrowy, zawiera wiele witamin i minerałów, dlatego miód z mniszka jest często nazywany płynnym złotem.
Miód akacjowy jest płynny oraz ma słodki zapach i smak. Miód akacjowy jest często stosowany jako słodzik, ponieważ zawiera dużo cukrów prostych, węglowodanów, które są szybko przyswajane przez organizm,  jest często wykorzystywany w przewlekłym zmęczeniu, czy wyczerpaniu organizmu, wzmocnienia odporności, zwalczaniu infekcji bakteryjnych, łagodzi dolegliwości żołądkowe.
Miód nawłociowy jest jeszcze mało popularny w Polsce, jest wytwarzany z nawłoci pospolitej. Zawiera ona kwercytynę i rutynę, może być stosowany w leczeniu dróg moczowych i skąpomoczu.
Miód lipowy jest uznawany za najsmaczniejszy. W składzie miodu lipowego można znaleźć m.in. olejki eteryczne i flawonoidy. W miodzie lipowym najwięcej jest jednak węglowodanów, czyli glukozy i fruktozy. Z tego względu miód lipowy ma szerokie zastosowanie w leczeniu chorób, pomoże zwalczyć przeziębienie i inne choroby, które wiążą się z wysoką gorączką. Stosując miód lipowy, złagodzimy również kaszel,  pomoże nam odkrztuszać zalegającą wydzielinę.
Miód wrzosowy ma wiele leczniczych właściwości, można skorzystać np. w czasie grypy. Ponadto miód wrzosowy jest również wykorzystywany w kosmetyce.
Miód wielokwiatowy jest najpopularniejszym rodzajem miodu ma on bardzo wszechstronne zastosowanie. Miód wielokwiatowy jest wykorzystywany jako naturalny antybiotyk, ponieważ stopuje rozwój bakterii, może z powodzeniem zastąpić nam cukier, zapobiega próchnicy i wzmacnia układ odpornościowy, można stosować również w problemach z sercem.
Miód pitny to rodzaj alkoholu. Miód pitny jest produkowany na bazie miodu naturalnego, który przekształca się w alkohol w procesie fermentacji.
– „Jedni pracują jak pszczoły, drudzy wybierają miód.” Tadeusz Gicgier
– „Kto ma pszczoły, ten ma miód. Kto ma dzieci, ten ma smród.” Przysłowia polskie
– „Kto w ul dmuchnie, temu gęba spuchnie.” Przysłowie
– „Kto miód łyka, jak koń bryka.” Autor: nieznany
– „Nie obawia się żądła ten co chce miodu.” Autor: Saladyn
– „Porządek jak w ulu.” Przysłowie
-„Rozkosz jest jak pszczoła – miodu trochę, a żądła i boleści wiele.” Autor: Piotr Skarga
– „Słowo jest jak pszczoła: posiada miód i żądło.” Przysłowie żydowskie
– „Uczony bez praktyki to pszczoła bez miodu.” Przysłowie tadżyckie
– „Uśmiech jest jak miód. Szczęście jest jak cukierek. Radość jest jak czekolada.” Autor: Pauletta_92
– „Wielkie mozoły, nim miód zniosą pszczoły.” Autor: nieznany
Obecnie pszczoła miodna zasiedla wszystkie ekosystemy występujące na świecie, oprócz biegunów i rejonów podbiegunowych, gdzie nie występują rośliny pyłkodajne. Szacuje się, że na świecie w pasiekach utrzymywanych jest ok. 100 mln rodzin pszczelich, a drugie tyle żyje w stanie dzikim. We współczesnej gospodarce człowieka pszczoła miodna, to przede wszystkim zapylacz roślin uprawnych.
Hodowla pszczół, produkcja miodu, własna pasieka – to wszystko brzmi sielankowo. Jednak gospodarstwo pasieczne to też duże wyzwanie i obowiązek. Jak zacząć? Na co zwrócić uwagę? Przede wszystkim należy zastanowić się, jak radzimy sobie wśród tych owadów. Czy się nie boimy, czy nie panikujemy w ich obecności? Drugą ważną kwestią jest to, jak reagujemy na pszczeli jad. Wstrząs anafilaktyczny jest jednym z najbardziej drastycznych objawów użądlenia i może dla niektórych skończyć się śmiercią.
Powinniśmy zastanowić się nad tym, jakie mamy warunki dotyczące lokalizacji. Zwyczajowe prawo mówi o tym, że należy zachować odległość 10 metrów od granic działki sąsiedniej. Pociąga to za sobą decyzję, czy będziemy prowadzić pasieki pszczele o charakterze stacjonarnym czy mobilnym. Nie trzeba mieszkać na wsi, by móc hodować pszczele rodziny. Jak się okazuje, na dachach miejskich budynków można znaleźć dobrze prosperujące ule. Trzeba jednak zapoznać się z lokalnymi przepisami. Okoliczne parki, ogrody działkowe zapewnią pszczołom źródło pożywienia.
Druga ważna kwestia przy zakładaniu pasieki to właśnie dostęp do roślin – jak wiadomo, mamy różne rodzaje miodów: gryczane, lipowe, akacjowe, wielokwiatowe… Pszczoły oddalają się od swoich uli na ograniczoną odległość, więc bardzo dużo zależy od tego, jaką roślinność znajdą w promieniu około 3 kilometrów.
Założenie pasieki wymaga wpisania się do rejestru powiatowego lekarza weterynarii. Uzyskanie numeru identyfikacyjnego jest niezbędne do sprzedaży miodu, to także warunek konieczny, by ubiegać się o dotacje finansowe. Założenie pasieki należy również zgłosić do powiatowego lub gminnego stanowiska ochrony środowiska (między innymi by uchronić ule przed organizowanymi opryskami). Hodowla pszczół może być zajęciem hobbystycznym, może stanowić główne źródło dochodu przedsiębiorstwa. Bardzo często to dodatkowa forma zarobku w gospodarstwach, zajmujących się już innymi gałęziami rolnictwa. Warto dodać, że pasieka mająca do 80 pszczelich rodzin nie podlega obowiązkowi zgłoszenia do Urzędu Skarbowego.
Materiał przygotowała: p. M. Żydek

https://www.youtube.com/watch?v=0RNTN9ptZ8k  – Pasja do pszczół
https://lyson.com.pl/artykuly-pszczelarskie/2019/03/07/zaczynasz-przygode-z-pszczelarstwem-dowiedz-sie-co-bedzie-ci-potrzebne/ Zaczynasz przygodę z pszczelarstwem? – dowiedz się, co będzie ci potrzebne.

Źródło https://pl.wikipedia.org/wiki/Pszczelarstwo
https://www.praca.pl/poradniki/rynek-pracy/hodowla-pszczol-pszczelarstwo,jak-zaczac_pr-2801.html