Gdy za oknem panuje zimowa aura, a świszczący wiatr zniechęca do konfrontacji z mroźnym powietrzem, świetnym pomysłem może być spędzenie wieczoru nad parującą, gorącą pizzą.
Ale zanim jej skosztujemy poznajmy jej historię 

Pizza to danie, którego nie sposób nie lubić. Chrupiące ciasto, aromatyczny sos pomidorowy, kremowa mozzarella i inne dodatki… a to wszystko zaserwowane tak, byś mógł podzielić się radością jedzenia ze swoimi przyjaciółmi.
A jaka jest jej historia? Wbrew pozorom – jest dłuższa niż mogłoby się wydawać.
Aby zrozumieć, jak daleko sięga historia pizzy, warto uświadomić sobie, czym tak naprawdę ta potrawa jest.

Mówiąc najprościej: to placek upieczony z mąki zbożowej z dodatkami.

A jeżeli spojrzymy na historię pizzy z tej właśnie perspektywy, możemy powiedzieć, że początki tego dania sięgają już czasów starożytnych. To wówczas można znaleźć pierwsze ślady procesu wypiekania placków z mąki zbożowej. Jedzono je m.in. w antycznym Egipcie, Grecji czy Rzymie. Do wieków dawnych prowadzi również nazwa potrawy.

Słowo „pizza” wywodzi się z łacińskiego określenia „picea”, które oznacza właśnie placek mączny.

Z drugiej strony – również dzisiaj dania podobne do pizzy serwuje się w różnych zakątkach świata. Wystarczy spojrzeć na tureckie pide, meksykańską quesadillę, a nawet francuską tartę, aby zrozumieć, że koncepcja: „placek plus dodatki” jest dość uniwersalna.

Kiedy zatem pizza zaczęła być pizzą?

Pierwsza pizza pochodzi z Neapolu

Pizza jaką znamy jest faktycznie dziełem Włochów, a dokładniej – Raffaele Esposito. Stało się to w 1889 roku, i to nie bez powodu! Do malowniczego miasta na południu Italii przybyła bowiem wówczas Małgorzata II Sabaudzka – królowa Włoch, a jednym z punktów programu było właśnie skosztowanie wypieków Esposito. Z tej okazji ceniony piekarz postanowił upiec nową wersję pizzy, którą – na cześć władczyni – nazwał Margherita. Co na nią trafiło? Składniki, które kolorystycznie odzwierciedlały barwy flagi Włoch. Mowa oczywiście o soczyście czerwonych pomidorach (oczywiście pelati!), białej jak śnieg mozzarelli di bufala (z mleka bawolic) oraz zielonej bazylii. Tak niewiele było potrzeba, aby w pizzy zakochał się cały świat. Taki stan trwa do dzisiaj.

Pizza się zmienia

Czy jednak każda pizza smakuje jak ta przyrządzana do dziś w neapolitańskim lokalu? Absolutnie nie! Pomijając nawet kwestię rozmaitych dodatków, po które można sięgnąć, przygotowując ten specjał – trzeba przyznać, że w różnych zakątkach świata stosowane są różne receptury na ciasto. Niemal równie popularna jak pizza włoska jest ta w stylu amerykańskim. Jej twórcami są oczywiście włoscy emigranci. Po raz pierwszy pojawiła się na początku XX wieku na nowojorskim Brooklynie. Największa różnica między wersją z USA a tą z Włoch jest oczywiście grubość ciasta. Jeśli wolisz puszyste i grube – wybierasz pizzę w stylu amerykańskim.

Pizza w Polsce

Pierwszy raz w historii Polski pojawiła się na dworze królowej Bony i została zaserwowana podczas przyjęcia weselnego z Zygmuntem Starym. Można więc podsumować, że początki pizzy w Polsce sięgają XVI wieku, natomiast obecnie można ją znaleźć praktycznie wszędzie.

Jak historia pizzy potoczy się dalej? Można się spodziewać, że smaczna potrawa jeszcze długo (jeśli kiedykolwiek) nie straci pierwszej pozycji w rankingu popularności. A jako że dziś możesz jej skosztować niemal zawsze, gdy masz na to ochotę – nie wahaj się i zamów swoją już teraz!

Możesz też ją zrobić samemu, jeśli tylko zechcesz oto przepis:

 

Ciasto

Składniki: (na dwie pizze o średnicy ok. 26 cm)

• 160 ml ciepłej wody
• 2 łyżki oleju lub oliwy
• 1 łyżeczka soli
• pół łyżeczki cukru
• 10 g drożdży świeżych
• 280 g mąki

Sos

• pół puszki pomidorów krojonych
• szczypta soli
• szczypta pieprzu
• szczypta papryki słodkiej
• szczypta oregano
• 1 płaska łyżeczka czosnku granulowanego

Dodatki:

• 4 średnie sztuki pieczarek
• 2 kulki sera mozzarella (każda po ok. 100 g)

Wykonanie:

Do miski wlej wodę, dodaj olej, sól i cukier a następnie wymieszaj. Dodaj rozkruszone drożdże i ponownie wymieszaj. Wsyp mąkę i wymieszaj za pomocą łyżki.

Następnie wyrabiaj dłonią przez ok. 3-5 min. Jeśli ciasto będzie bardzo lepić się do dłoni i ciężko będzie je wyrabiać, możesz dodać trochę mąki, ale nie za dużo, bo ciasto będzie twarde po upieczeniu. Ciasto ma mieć jednolitą konsystencję, ma być gładkie i sprężyste i po wyrobieniu ma przestać lepić się do dłoni i miski. Podziel ciasto na dwie w miarę równe kulki i włóż je do dwóch misek wysmarowanych odrobiną oleju. Ciasto obtocz w oleju.

Przykryj folią spożywczą i odstaw do wyrośnięcia na ok. 20 min.

Mozzarellę wyjmij z zalewy i osusz za pomocą ręcznika papierowego.

Pieczarki pokrój na bardzo cienkie plasterki.

Pomidory rozdrobnij w misce za pomocą widelca. Dodaj przyprawy i wymieszaj.

Dopraw do smaku tak jak lubisz.

Blaszkę umieść na samym dnie piekarnika i nagrzej do maksymalnej temperatury za pomocą grzałki góra-dół. Nie używaj termoobiegu.

Wyrośnięte ciasto przełóż na stolnicę wysypaną odrobiną mąki i rozciągnij na płaski placek. Następnie przełóż na papier do pieczenia i rozciągaj ciasto dalej, tak aby miało średnicę ok. 26 cm. Możesz nie używać stolnicy i rozciągać ciasto tylko na papierze do pieczenia.

Na gotowe ciasto wyłóż połowę sosu pomidorowego. Arkusz papieru przytnij do wielkości swojej blaszki i rozsmaruj łyżką. Następnie podziel mozzarellę na małe kawałki za pomocą dłoni i rozłóż równomiernie na całej pizzy. Na wierzch rozłóż pieczarki.

Możesz też użyć innych dodatków wedle uznania.

Gotową pizzę przełóż na nagrzaną blaszkę i piecz ok. 7 min.

Pizza będzie gotowa kiedy brzegi ciasta się zrumienią.

Moje uwagi i spostrzeżenia:

• Nie nakładaj dużej ilości sosu pomidorowego bo pizza może być zbyt mokra po upieczeniu.
• Na jakość ciasta wpływa głównie rodzaj użytej mąki. Przetestowałam już różne, począwszy od zwykłej mąki uniwersalnej, a skończywszy na włoskiej mące 00. I muszę przyznać, że specjalna  do pizzy typu 00 wypada tutaj najlepiej.

SMACZNEGO

Wychowawcy grupy 1A